Ακου μωρο μου για να ξερεις
σημερα ειμαι εδω μα αυριο δεν θα 'μαι
γι αυτο καλλια σου ειναι διπλα μου 
παντα να ΄σαι     (Μαντινάδα & Κουζουλάδα)
                                          απο 
                            (   Υπεροχότατη )
 

Κοίταξε τ'αστρα τ'ουρανου
 κι οποιο ληψά φωτίζει 
την πονεμένη μου ζωή 
μακρυά σου συμβολίζει!!!

Πολλές φορές στο διάβα σου
ζωή έχω σκοντάψει
πόνεσα κι όμως άνθρωπος
δεν μ΄ είδε να΄χω κλάψει!!!

Να 'μουν νιφαδα του χιονιου
κιας ζησω λιγο χρονο
να καθομαι στα χειλη σου
να με φιλας να λιωνω

Ποτε με δανεικα φτερα
δεν πεταξα στα υψη
γιατι ειδα γυρο μου πολλους
που εχουν καταληξει

Το καθε σου χαμογελο
αναπνοη δικη μου
και ενα σου σ' αγαπω
ολοκληρη η ζωη μου

Βρείτε μου κάτι που μπορεί
στην ομορφιά να φτάσει
το πρόσωπο της τη στιγμή
που θα χαμογελασει

Όνειρα κάνουνε πολλοί
μα γω μαι ονειροπόλος
για μένα μία μελαχρινή
είναι ο κόσμος όλος

Τετοιες χαρες τα ματια μου
πρωτη φορα θωρρουνε
γι' αυτο συγγνωμη μοιρα μου
που σου παραπονουμαι

Καρδια μου παψε να πονας
και βαλε τα καλα σου
καινουρια αγαπη χτυπησε
τη πορτα τη δικια σου

Μονο εσενα οντε θωρρω
φως μου παρηγορουμε
σκεψου να σ' ειχα αγκαλια
την ωρα που κοιμουμαι

Αιτια ειναι τα ονειρα
τα βραδυα που κοιμουμαι
γιατι σε παιρνω αγκαλια
και τα παλια θυμουμαι

Ενομιζες πως δυναμη
να σ'αρνηθω δεν εχω
μαθε πως οσο αγαπω
και να μισω κατεχω

Ονειρο κι αν εισαι μακρινο

εγω παντα ελπιζω

ισως θελησει ο θεος

μαζι σου εγω να ζησω

Δεν μετανιωνω τον καιρο

που εζησα μαζι σου
Λυπαμαι που δεν μπορεσα

να βρω καλυτερη σου 

Σ' έβγαλα μέσα απ' την καρδιά

και σ' είδα να βουρκώνεις
είναι γιατί δεν έχεις πια

κανέναν να πληγώνεις
 

Οποιος μου πει να σ'αρνηθω
θα βγαλω να του δωσω
τα ματια μου για να θωρρει
ηντα λατρευω τοσο

Δε ξέρω πως να αισθανθώ
άμα βρεθώ κοντά σου 
και σα κοπελι δύο χρόνων
κάνω στην αγκαλιά σου

Ζω,αγαπω,καρδιοχτυπω
πονω,γελω,και κλαιω
κι αν κανω λαθη που και που
ανθρωπος ειμαι λεω

Ο χρόνος και τα όνειρα
σα τον αέρα πάνε
κι όλη η ζωή 'ναι μια στιγμή
κι ότι προλάβεις κάμε..

Τα ματια σου ειναι καστανα
κι εχουν μαυρες κορες
και γινονται του ερωτα
κρυψονες ωρες ωρες

Και το φεγγαρι βιαστηκα
παιρνα τη γειτονια της
γιατι φοβαται μην χαθει
η λαμψη του κοντα της

Αν θα μπορουσε ο ανθρωπος
να σταματα το χρονο
εγω την ωρα που γελας
θα σταματουσα μονο

Βαρεθηκα να καμω ευχη
καθε που πεφτει αστερι
κι ενα απ αυτα να μην μπορει 
κοντα μου να σε φερει

Να μην θαρρεις πως σ αγαπω
και τυχει και ξεγνοιασεις
Οτι μπορει να σ αρνηθω
παντα στο νου σου να χεις

Μια μαγισσα εκατο χρονο
μου διαβασε τη χερα
και μου πε πως οι δρομοι μας 
θα σμηξουνε μια μερα

Αστερι με ειπες μια φορα
και ισως να γινω φως μου
αρκει να ξερω μια ζωη 
πως θα σαι ο ουρανος μου

Οποια κι αν ειναι η αφορμη
οντε γελας μ αρεσει
δεν θελω εγω στα χειλη σου
ο πονος να εχει θεση

Φεγγαρι χαρη σου ζητω
οχι δικη μου ξενη
να εχεις εκκεινη π αγαπω
παντα ευτηχησμενη

Χωρις να το καλοσκεφτω
σε εβαλα στη καρδια μου
και πληρωσα την ακριβα
την περιεργια μου

Ψαχνω τριγυρω για να βρω
καρδια που να σου μοιαζει
μα εναν αγγελο ο θεος
στα χιλια χρονια βγαζει

Δεν εχει ο πονος αδερφο
μια ν' αδερφη ομως εχει
απου τη λενε μοναξια
κι οπου πονει γατεχει

Εμενα η λεξη "αδυνατον"
στη σκεψη μου δεν μπαινει
γιατι αμα θελει ο ανθρωπος
ολα τα καταφερνει

O έρωτας και ο Θεός 
τον κόσμο εξουσιάζουν,
άλλοι τον έρωτα αγαπούν 
κι άλλοι το Θιό δοξάζουν.

Oλη η ζωη μου δυο στιγμες
μια μερα και μια νυχτα
πρωτα η καλημερα σου
μετα η καληνυχτα

Απο το μισος πιο σκληρη

ειναι η αδιαφορια ..
Και θα τη μεταχειριστω
και εγω για τιμωρια

Στο μονο πραγμα που μπορω
να σε κατηγωρησω
ειναι οτι με αφησες
σ' αλλη αγκαλια να ζησω

Φεγγαρι κι αν τηνε δεις
στση πεντε δρομους μονη
πες τση οποιος δινει βασσανα
στο τελος τα πλερωνει

Αφου σου πηρα ενα φιλι
εδα και να ποθανω

 μπορω να πω πως εζησα
απο τσ αλλους παραπανω


Βανω φωτια σ αναλαμπη
ξερη και δεν αναφτει
κι εκεινη ριχνει μια ματια
κι ολα τα κανει σταχτη...!!

Η ιστορια γραφει πως εφτα 
ειναι τα θαυματα του κοσμου
μα εγω θωρρω το όγδοο
στο προσωπο σου φως μου

Περιπλανομενη του νου
τση σκεψης καλεσμενη
αραγε για χατηρι σου
ηντα με περιμενει

Να χε κλουθω τση σκεψη σου
να μαθω που πηγαινει
να δω αν εχει και στρατια
για μενα καμωμενη

Μες στα σοκακια του μυαλου
φως μου συχνογυριζεις
και τη χαρα στο προσωπο 
εσυ μου τη χαριζεις

Μ' ενα σου ναι παιρνω ζωη
και μ' ενα σου οχι σβηνω
και μ' ενα σου χαμογελο
παιρνω χαρες και δινω

Γιαντα κατασταλλαξανε
τα συναισθηματα μου
σε μιαν αγαπη που ποτε
δε θα γενει δικια μου

Τα ματια σου θαμπωσανε
και το φεγγαρι ακομα
παρ ολο που ειναι καστανα
συνηθισμενο χρωμα

Δικαιωμα μου ν' αγαπω
οπου μ' αρεσει εμενα
και συμβουλες και αρμηνιες
δεν θελω απο κανενα

Οταν για σενα μου μιλουν
τα ματια χαμηλωνω
να μη φανει πως νοιαζομαι
κι εχω για σενα πονο

Ονειρα κανω και μπορει
να μη γενει κανενα
μου φτανει που 'ναι ονειρα
και γινονται για σενα

Δεν παραιτουμαι ευκολα
 και ειδικα απο σενα
εισαι κορφη κ συνεπως
η προκληση για μενα

Θα θελα να 'μουν δακρυ σου
να ζω με τη ματια σου
να καταλαβω και να δω
τι θελει η καρδια σου

Κανεις δεν ξερει αν πονω
εχω δικο μου τροπο
να φενομαι χαρουμενη
στα ματια των ανθρωπων

Σαν φιλο θα σε χαιρετω
κι ας ξερω πως δεν εισαι
και θα 'χω ελπιδα πως κι εσυ
μπορει να προσποιησε

Εγώ δεν είπα στη ζωή
 ότι δε κάνω λάθη
 μα βρείτε μου ένα αλάνθαστο
 κι εμένα να μου μάθει..

Μη λες πως είσαι στα ψηλά
για θα βρεθείς στο πάτο...
ψηλά 'ναι μόνο ο Θεός
κι όλοι εμείς ποκάτω

Eλα κι ας ειναι 2 λεπτα
κι υστερα παλι φυγε να
ξανα δω για  ποια αφορμη
στραφη η ζωη μου πηγε

Πές μου το 'συ πως μ'αγαπάς
κ 'γω θα βρω τον τρόπο
να την άδειασω την καρδιά
για να σου καμω τοπο

Πέρασα και αδιάφορα
 τώρα μου λες το γειά σου
εγώ που ήμουν κάποτε
 ο χτύπος της καρδιάς σου

Πέρασες με προσπέρασες
 τάχα μου πως δε μ' είδες
αν ένα γειά είναι ακριβό
 πόσο πουλάς τσ' ελπίδες
 

Χωρίς να φταίξω κανενός
 θωρρώ και με μισούνε,
φταίει που είμαι στα ψηλά
 και δε μπορούν να βγούνε

Αν έγραφα μια έκθεση
 μ'αναφορά στον πόνο
λευκή την κόλλα θα'δινα
 με τ'όνομά σου μόνο

η νύχτα ώρες δεκατρείς
μόνο τις τρεις κοιμούμε ,
τις άλλες είμαι ξυπνητός
 φως μου και σου θυμούμε

Μακαρι να εμπορουνα
όταν πονας τα βραδια
να σου δινα παρηγορια
με τα δικα μου χαδια

Πρεπει να βγαλουν αγιο
πονο να τονε λενε
να δεις στη χαρη του μπροστα
ποσες καρδιες θα κλαινε

Του φεγγαριου επαραγγειλα
που μυστικα κρατιζει
οντε τη βλεπει μοναχη
παλια να της θυμιζει

Μη κρύβεις ότι αισθάνεσαι
χάνεται κι είναι κρίμα
η αγάπη είναι αίσθημα
 κι όχι παντομίμα

Στου ονειρου μου την αγκαλια
κάθε βραδια σε εχω
κι ετσι την απουσια σου
μπορω και την αντεχω

Καρδια μου,φως μου,ματια μου
πνοη μου και ψυχη μου
αλλαξαν όλα μεσα μου
σα μπηκες στη ζωη μου

 Τα ματια σου είναι θαλασσα
ηλιος το προσωπο σου
κι ανοιξη μπορει να ρθει
μ ένα χαμογελο σου

Μικιο κοπελι ο ερωτας
με κανει κάθε τοσο
και θα μισεψω απ τη ζωη
χωρις να μεγαλωσω

Εσυ μπορει να εχασες
το χρονο σου μαζι μου
όμως εγω σ ευχαριστω
που μπηκες στη ζωη μου

Διωχνει μακρια το στεναγμο
το βλεμμα το δικο σου
κι ελπιδα δινει στη καρδια
κάθε χαμογελο σου

Γιατι καρδια μου αφηνεσαι
σε λαθη κι ολο τρεχεις
κι αναζητας μια αγκαλια
που δεν μπορεις να εχεις

Θαρρω πως με κρατας σφηχτα
μες στη δικη σου αγκαλη
ηντα παιχνιδια ο χωρισμος
παιζει αποψε παλι

Φευγω μα παντα θα γυρνω
εστω και με τη σκεψη
σε τοπους που τα ματια σου
μ' ειχανε ταξιδεψει

Ηλπιζα στην αγάπη μας
να βρω χαρές μεγάλες
μα δυστυχώς ήσουν κι εσυ
αγάπη σαν και τσ´άλλες

Στην αγκαλια σου να βρεθω
κιας ειναι για μια ωρα
μα δεν ζητω απ τη ζωη
περισσια να χω δωρα

Κανε μου χωρο στ ονειρο
για διπλα σου να πλαγιασω
εστω μονο στον υπνο μου
λιγο να σ αγκαλιασω

Τίποτα δεν με βγάνει μπλιο
στο γέλιο ούτε στο κλάμα
ανάθεμά το αλάργο σου
δεν έχει αξία πράμα

Παράξενες συνήθειες
κανόνες που πονούνε
έχω γι'αυτό και λιγοστοί
ανθρώποι μ'αγαπούνε

Τα "μη" τα "πρεπει" τα "γιατι"
ζωες διαφεντευουν
κι ειναι αφορμη και τις χαρες
πολλες φορες μας κλεβουν

Ζηλευει με και ο θεος
και βασανα μου στελνει
γιατι εχω εναν αγγελο
που εκεινος δεν τον εχει

Φεύγω και αποχαιρετώ
όλα τα περασμένα
και τα καλά και τα κακά
 ας είναι ξεχασμένα

Υπαρχουν ακριβες στιγμες
λιγες σ αυτη τη ζηση
που λες πως αξιζε κιανεις
μονο γι αυτες να ζησει