Συνταγή κοτόπουλο με ουίσκι! 

Αγοράζετε ένα κοτόπουλο 1.200 γρ. και ένα μπουκάλι Ουίσκι.Προβλέψτε, αλάτι, πιπέρι, ελαιόλαδο, και μπέικον σε λωρίδες. Για καλό και για κακό βεβαιωθήτε ότι έχετε και ένα βάζο μαγιονέζα.
Τυλίξτε το κοτόπουλο με τις λωρίδες, αλατοπιπερώστε, και ρίξτε μία υποψία ελαιόλαδου. Προθερμάνετε τον φούρνο σε μεσαία θερμοκρασία, (220 βαθμοί ή θερμοστάτης στο 5) για 10 λεπτά.
    Σερβιριστήτε ένα ποτήρι Ουίσκι και πιείτε το.
Βάλτε το κοτόπουλο στον φούρνο αφού πρώτα το τοποθετήσετε σε κατάλληλο σκεύος.
    Βάλτε και πιείτε ακόμα ένα ποτήρι Ουίσκι.
Επαναλάβετε αυτό το βήμα άλλες δυο φορές.
Μετά απο ένα τέπαρτο φουρνίστε το άνοιγμα για να επιγλέψετε το κλείσειμο του ψοτόπουλου.
Λιάστε ξανά το ουικάλι του Μπίσκη και καπιατήτε μια καλή λουγία.
Μετά απο ένα κετα.. οχι πέταρτο της ώρας, αργότερα τέλος πάτνων… κλιτρίστε μέχρι τον μπούρνο. Ανοίφτε την χόρτα, ξεγυρνίστε, απαναδονήστε, βάλτε τέλος πάντων το φωτόπουλο απ’ την άλλη.
Καφήστε σε μια λωκό καλέκρα και καβετάστε κανά δυό φατήρια Κίσκη αμόκα.
Νύστε, λύστε ψήστε το κουφόλουπο για μισή φώρα ακόμα.
3 λοτήρια αρφότερα…
Ζαμέψτε το γατόπουλο απο χάμω, (έπεσε το μακαλισμένο), καφαρίστε το, και γάλτε το σε μιάτο. Φτάτε τα κούτρα σας απο το νέσιμο στο κάτωμα απ’ τα γάδια που μύθικαν στα κλαπάκια της μουζίνας. Μην αποχειραθήτε να κησωθείτε, μια φαρά είμαστε εδώ μάτω.
Απομελειώστε το δουκάλι του Ρίσκι.
Αργόμπερα σαρθήτε ως το κρεμάτι και κοιθωμήτε ως το χρωί.
Την επόμενη μέρα, πάρτε ένα αλκα σελτζερ. Πηγαίνετε να φάτε κρύο κοτόπουλο με μαγιονέζα και καθαρίστε το μπουρδέλο που δημιουργήσατε στην κουζίνα.
 Την άλλη βδομάδα θα δοκιμάσουμε την Κρητική συνταγή:
 Κατσικάκι με τσικουδιά!!!

 

Ο ΨΑΡΑΝΤΩΝΗΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Βρέθηκε ο Ψαραντώνης μέσα σ' ένα βιβλιοπωλείο στην Αθήνα, κοιτάζοντας διάφορα βιβλία που τον ενδιέφεραν. Δίπλα του στεκόταν κάποιος που κρατούσε το κλειδί του αυτοκινήτου του και έξυνε επί ένα τέταρτο το αυτί του και μετά κοίταζε να δει τι έβγαζε. Αφού είχε σιχαθεί όσο δεν πάει άλλο και φανερά διαολισμένος γυρνά και του λέει:
- Μπρε συ κουμπάρε, αν δεν παίρνεις ομπρός να σε σπρώξω!

ΚΕΝΤΑΝΕΣ

Δεν είχε είντα να μαγειρέψει ένας και πάει στον κήπο του γείτονά του να βγάλει κεντανέ (πράσα). Εφυσούσε ένας δυνατός αέρας κι αυτός επήδηξε το φράχτη κι εμπήκε στο περβόλι κι έβγανε κεντανέ κι είχε γεμίσει ένα σακί. Τον επήρε όμως χαμπάρι ο αγροφύλακας και πάει.
- Γιωργάκη, είντα κάνεις επαέ(εδώ);
- Είντα κάνω; Πράμα (τίποτα). Αέρας εφυσούσε και μ' έριξε στο περβόλι μέσα.
- Και τον κεντανέ γιάντα τον ήκοψες;
- Για να μη με πάρει ο αέρας. Εφύσανε κι εξάνοιγα (κοίταζα) να πιαστώ απ' τον κεντανέ κι όσα κλαδιά ήπιασα, εξεπατωθήκανε.
- Και στο σακί μέσα είντα γυρεύει;
- Κι εγώ σκοτώνω το νου μου και δεν μπορώ να καταλάβω.



Ο ΑΠΡΟΣΕΚΤΟΣ

Το πιο απρόσεχτο παιδί στην τάξη και το μεγαλύτερο πειραχτήρι στην τάξη ήταν το Γιωργιό. Ότι αταξία μπορεί να βάλει το μυαλό του ανθθρώπου την έκανε και το μάλωνε συνέχεια ο δάσκαλος.
Μια μέρα έκανε ιστορία ο δάσκαλοσ κι αυτός επείραζε το διπλανό του.
-"Προσέχεις, Γιωργιό το μάθημα, προσέχεις"; Του λέει ο δάσκαλος.
-"Προσέχω, κύριε".
-"Και ποιος εσκότωσε τσι Στυμφαλίδες όρνιθες";
Και το Γιωργιό που ήταν απρόσεχτο:
-"Ναι, εμένα να μπλέξετε πάλι".

Σε ένα χωριό της Κρήτης ένας πατέρας συζητάει με τον γιο του.
- Μωρέ Παναή, δεν νομίζεις πως ήρθε η ώρα να παντρευτείς; Θέλω και εγώ να χαρώ ένα εγγονάκι!
- Ίντα λες μωρέ πατέρα; Και ποια να πάρω;
- Ποια να πάρεις; Τόσες κοπελιές μωρέ έχει το χωριό μας! Δε σου αρέσει το Μαράκι;
- Όχι είναι χοντρή σαν τη γελάδα μας!
- Δεν σου αρέσει το Κατερινιό;
- Όχι είναι στραβοκάνα σαν τη κατσίκα μας!
- Ούτε το Μαρικάκι σου αρέσει;
- Ούτε! Δεν μου αρέσει καμμιά τους!
- Ε! Τέλος πάντων, ποια σου αρέσει;
- Εμένα μου αρέσει ο Σηφαλιός! Είναι ντελικανής, ωραίος νιός!
- Ποιόν; Αυτόν τον κομμουνιστή; Πάνω από το πτώμα μου!!! 

Στις δημόσιες τουαλέτες Ηρακλείου Κρήτης ένας ηλικιωμένος κύριος ουρεί και κάπου-κάπου του φεύγει και κανένας σιγανός έως υπόκωφος αερισμός. Ακούγοντας τον από δίπλα ένας μηχανόβιος του λέει:
- Σύντεκνεεεεε.., μάρσαρε για θα σβήσεις!


Πάει λέει μια φορά ο Ψαραντώνης, σε ένα καφενείο ενός παλιού του φίλου, στο Τυμπάκι και κάθεται έξω, βγαίνει έξω ο καφετζής τονε θωρεί με γύψο στα χέρια και επιδέσμους στο κεφάλι και τον ρωτά:
- Ιντά ‘γινε μωρέ Αντώνη, ιντά ‘παθες;
-Εεε ιντά ‘παθα… να, τονε θωρείς έκειωνε το στύλο;
- Ναι τονε θωρώ…
- Ε! μα εγώ δε τον είδα!!!

Ένας Κρητικός γεωργός ποτίζει στο χωράφι του, αλλά σταματά για να κατουρήσει, όταν τον τσιμπά μια μέλισσα στο μόριο του. Αμέσως πρήζεται και αρχίζει να φωνάζει:
- Όφου ιντά ‘παθα ο κακομοίρης!
Ακούει η γυναίκα του τρέχει κοντά του, βλέπει το πρησμένο μόριο, ακούει τις φωνές του άντρα της και κάνει το σταυρό της:
- Παναγιά μου, πάρε του τον πόνο και άσ’ του το πρήξιμο…


Μετά την εξέταση που της έκανε ο γιατρός, η γριά του λέει:
- Πόσο κάνει, γιατρέ μου, ο κόπος σου;
- Εκατό ευρώ, της απαντά εκείνος.
- Εκατό ευρώ;…διαμαρτύρεται η γριά.
- Τι θαρρείς, 18 χρόνια στα θρανία καθόμουν, για να μάθω να γιατρεύω τους ανθρώπους.
- Ε…κι εγώ φταίω γιατρέ μου, που εσύ δεν ήπαιρνες τα γράμματα;

Ένας Aνωγειανός γυρίζει μεσάνυχτα από το καφενείο, ξαπλώνει δίπλα από τη γυναίκα του και αρχίζει να την ψαχουλεύει στα απόκρυφα σημεία, για να την ανάψει και να μη αρχίσει αυτή να κάνει ερωτήσεις, να φωνάζει. Όμως αυτή τον ρωτάει:
- Ίντα έκαμες μπρε απόψε; Έχασες πάλι στα χαρτιά;
- Έχασά τα όλα, απαντάει αυτός.
- Και έτουδα που ψαχουλεύεις μωρέ κακομοίρη γυρεύεις να τα βρεις;


Ένα κρύο πρωινό του Δεκεμβρίου, μπαίνει ο Ψαραντώνης σ` ένα ταξί να πάει από το Ρέθυμνο στο Ηράκλειο. Στο πίσω κάθισμα κάθονται δυο νεαροί. Στα μέσα της διαδρομής ανάβει ο Ψαραντώνης ένα τσιγάρο και μετά από λίγο ανοίγει και το παράθυρο για να φύγουν τα Ντουμάνια. Το κρύο όμως που έμπαινε μέσα ήταν τσουχτερό. Γυρίζει ο Ψαραντώνης και λέει στους νεαρούς:

-"Μπρε σεις, εργάτε; (κρυώνετε;)"

-"Όχι, όχι μπάρμπα. Φοιτητές !"

Μια παρέα αντρών είναι στο καφενείο και συζητάνε, στην παρέα τους είναι και ο Ψαραντώνης. Θέμα συζήτησης το πως κρατάς τη σύζυγο να μην γκρινιάζει 

Λέει ο πρώτος: "Εγώ την πήγα πέρισυ ένα ταξίδι στην Γαλλία και φέτος σκέφτομαι να την πάω στην Αυστρία! "

Λέει ο επόμενος... 

"Εγώ την πήγα στη Νέα Υόρκη και φέτος θα την πάω στο Λος Αντζελες ! "

Εσύ μωρέ Αντώνη ; 

Ψαραντώνης: 

"Οπέρισυ την επήγα στο μιτάτο επάνω στη κορυφή του Ψηλορείτη" 

Κι οφέτος μωρέ Αντώνη ; 

"Οφέτος μωρέ, λέω να πάω να τήνε πάρω !!!" 

Γέροντες Κρητικοί

Δύο γέροντες Κρητικοί κάθονται σε ένα καφενείο και συζητάνε.
- Μωρέ Σίφη, θυμάσαι κάτι χάπια που μας εδίνανε στο στρατό για να μην έχουμε όρεξη για γυναίκες;
- Ναι, μωρέ Μανωλιό...
- Ε, λοιπόν, θαρρώ πως αρχίζουνε και με πιάνουνε!

Σύντεκνοι μαντιναδολόγοι

Ο Μαντιναδολόγος Καμινοκωστής πάει στο Λασίθι να δει τον συνάδελφό του μαντιναδολόγο Παπαδάκη ή Λαγό από την Κουδουμαλιά.

Το βράδυ, επειδή ο Παπαδάκης είχε μόνο ένα κρεβάτι, ο Καμινωκοστής κοιμήθηκε δίπλα-δίπλα, στο ίδιο κρεβάτ,ι με το Λαγό και τη γυναίκα του.

Το πρωί που ξύπνησαν, ο Καμινωκωστής καλεί τον Παπαδάκη ή Λαγό σε μια γωνιά και του λέει εμπιστευτικά και με συμπονετική φωνή:

-Σύντεκνε μάθε το πώς η συντέκνισσα δεν είναι μπιστεμένη, όλη τη νύκτα με τη χέρα της μου την είχε κρατημένη!

Και ο Παπαδάκης ή Λαγός του απαντά κοφτά και ξεκάθαρα:

-Σύντεκνε, εγώ σου τηνε κράτουνα με τη δεξιά μου χέρα, μη τύχει η αφιλότιμη και πάει παραπέρα!

ΈΝΑΣ ΛΥΡΑΡΗΣ ...

Ένας Κρητίκαρος λυράρης έκανε τη μεσημεριανή του σιέστα γιατί το βράδυ έπρεπε να παίξει λύρα σε μια ταβέρνα. Ξαφνικά τα παιδιά του αρχίζουν να φωνάζουν, να μαλώνουν, να γίνεται κακός χαμός στο σπιτι. Ξυπνάει ο λυράρης τσαντισμένος και βάζει τις φωνές.
Αφού δε μπόρεσε να κοιμηθεί, ντύνεται γρήγορα, παίρνει τη λύρα του και φεύγει για την ταβέρνα τσατισμένος. Πάνω στη βιασύνη του όμως κούμπωσε το κουμπί από το πουκάμισο στην κουμπότρυπα του σακακιού.
Φτάνει στην ταβέρνα για να αρχίσουν οι πρόβες.
Του λέει ο άλλος λυράρης:
- Θα αυτοσχεδιάσουμε μαντινάδες, εγώ θα τις ξεκινάω κι εσύ θα τις τελειώνεις.
- Έγινε.
- Του σακακιού σου το κουμπί, είναι του πουκαμίσου...
- Άλλοι εννιά μου το πανε, άντε κι εσύ γ@μήσου!

Παπάς στην Κρήτη

Είναι ένας παπάς ο οποίος μόλις διορίζεται σε μια εκκλησία στην Κρήτη. 'Έχει όμως ένα πρόβλημα. . . δεν γουστάρει τους Κρητικούς.
Την πρώτη Κυριακή κατά το κήρυγμα του λέει στους πιστούς...
-Θα σας μιλήσω σήμερα για την Μαρία τη Μαγδαληνή , η οποία ήταν μια πόρνη … από τα Χανιά....
Αμέσως οι πιστοί αντέδρασαν:
-Από τα Χανιά πάτερ ... τι είναι αυτά που λες...κτλ. Ο παπάς όμως επέμενε.
Την επόμενη Κυριακή πάλι τα ίδια ο παπάς:
-Σήμερα θα σας μιλήσω για την παραβολή του "Άσωτου Υιού" , ο οποίος ήταν ο γιος ενός βοσκού από το Ηράκλειο...
Αγανακτούν οι πιστοί και κάνουν παράπονα στον Μητροπολίτη. Φωνάζει αυτός τον παπά και του λέει:
-Ξέρω ότι δεν συμπαθείς τους Κρητικούς , ούτε και εγώ τους γουστάρω, προσπάθησε όμως να είσαι πιο διακριτικός και να μην τους τη λες χύμα....
Οπότε την επόμενη Κυριακή λέει ο παπάς στους πιστούς:
-Σήμερα θα μιλήσουμε για το Μυστικό Δείπνο... και συνεχίζει...
-Μαζεύει ο Χριστός τους μαθητές του και τους λέει "απόψε κάποιος από εσάς θα με προδώσει"
Κκαι αμέσως του απαντά ο Ιούδας: "Ιντα λες μωρέ σύντεκνε;"

Κρητικοί πιλότοι

Μια μέρα σε ένα αεροπλάνο που πήγαινε από Κρήτη στην Αθήνα:
1ος πιλότος: "Ωχ, μεγάλη καταστροφή!"
2ος πιλότος: "Τι, τι έπαθες;"
1ος πιλότος: "Χάλασε η μηχανή!"
2ος πιλότος: "Φτου. . Αλλά πρέπει να το πούμε και στους επιβάτες."
1ος πιλότος: "Ναι, αλλά μαλακά- μαλακά."
2ος πιλότος: "Έχω μια ιδέα."
Πέρνει το μικρόφωνο και λέει σε στυλ κρητικής μαντινάδας:
- "Εχάλασε η μηχανή και τ` αεροπλάνο πέφτει."
Και ακούγετε από πίσω:
- "Έλα έλα και τ` αεροπλάνο πέφτει."

Κρητικός Σωβινιστής

Ένα μικρό παιδάκι ρωτάει τον κρητικό πατέρα του:
- "Μπαμπά τί θα πει σωβινισμός;"
Ο πατέρας απαντά:
- "Σωβινιστής παιδί μου είναι αυτός που νομίζει ότι ο τόπος του είναι καλύτερος από την Κρήτη!"

Κρητικός σε ταξί

Ένας Κρητικός πρόκειται να επισκεφτεί για πρώτη φορά την Αθήνα. Οι χωριανοί του τον έχουν προειδοποιήσει ότι στην Αθήνα τα ταξί "πετάνε", κάτι που τον έχει τρομοκρατήσει.
Όταν λοιπόν παίρνει το ταξί από τον Πειραιά ο οδηγός τον ρωτάει.
-Πού πηγαίνετε;
-Αχαρνών, του απαντά.
-Σε ποιο ύψος;
-Αν το σηκώσεις πάνω από τέσσερα μέτρα, σε έχω σφάξει.

Κρητικός και ρολόι

Ένας Κρητικός πηγαίνει στην Αθήνα και καθώς κάνει βόλτα στο Μοναστηράκι
ένας πλανόδιος πωλητής τον σταματά και του λέει:
-Πολύ ωραίο το μαχαίρι σου φίλε, μου το δίνεις;
-Και εσύ τι θα μου δώσεις; ρωτά ο Κρητικός.
-Θα σου δώσω αυτό το χρυσό ρολόι.
Τελικά συμφωνούν και ο Κρητικός γυρνά στο χωριό του ικανοποιημένος. Ένας γείτονάς του τον σταματά και του λέει:
-Μώρε συ Σήφη πού είναι το μαχαίρι σου;
-Το έδωσα σε ένα Αθηναίο και μου έδωσε αυτό το ρολόι.
-Κι αν σου πειράξουν την αδερφή μωρέ τι θα τους πεις; Τρεις παρά τέταρτο;

Κρητικός με ταξιτζή

Ο Κρητίκαρος σταματάει ένα ταξί στα Σφακιά. Με το που ξεκινάνε, βγάζει ένα πιστόλι και το κολλάει στο σβέρκο του ταξιτζή.
"Μπρος", του λέει. "Κάμε στην άκρη, επαέ και... τράβα μια μαλατσία".
Τρελαίνεται ο ταξιτζής, αλλά τι να κάνει; Υπακούει.
"Μπρος", του λέει πάλι... αμέσως μετά ο Κρητίκαρος.
"Τράβα τσι άλλη μία"...
Μετά δώσ' του ξανά: "Τσι άλλη μία".
Και δώσ' του πάλι: "Τσι άλλη μία"...
Ο ταξιτζής, όμως, έχει... ρέψει πια και δεν αντέχει: "Δε μπορώ άλλο... Αμα θες σκότωσέ με",
του λέει, "αλλά ήμαρτον. Δεν αντέχω πια".
"Είσαι σίγουρος, μωρέ, πως δεν μπορείς;".
"Στ'ορκίζομαι", λέει ο ταξιτζής.
"Ε, τότενες, πάμε πίσω", του λέει o Κρητίκαρος.
Πάνε, λοιπόν, ξανά πίσω, οπότε ο Κρητίκαρος μπαίνει στο σπίτι, βγαίνει με
την κόρη του έξω και πριν τη βάλει στο ταξί, της λέει:
"Εντάξει, Μαρία. Ετούτος εδώ... θα σε πάει στο Λασίθι."

Εφυγες απο διπλα μου
και στη καρδια μαραζι
τους πονους που μου εδωσες
ανθρωπου νους δε βαζει...(Π.Τ)

Όλος ο κόσμος να γενεί
παράδεισος για 'μένα
θα 'ναι η ζωή μου κόλαση 

αφού δεν θα 'χω εσένα

Γελας και εγω με ευλαβεια
τα ματια χαμηλωνω
Και προσκυνω την ομορφια
που τοσο καμαρωνω

Ξερω δεν ειμαι ομορφη
δεν εχω αυτο το κατι
μα η καρδια μου αγαπα
αληθεια αναθεμα τη

Ευχομαι να μην ερθεις
φως μου στο χαλι που 'μαι
οτι αγαπας να το θωρεις
αλλοι να το κρατουνε

Μου λες αντιο και θαρρεις
πως ολα εχουν τελειωσει
μα θα το δουμε συντομα
ποιος θα το μετανιωσει

Αγαπη πικρες ερωτες
πονοι ελπιδες παθη
κι εχει ακομα πιο πολλα
ο ανθρωπος να μαθει

Ποτε δεν υπολογισες
τι θελω ουτε τι κανω
βρηκες μια αδυναμη καρδια
και πατησες απανω

Αλλαξα λες μα εγινηκα
ιδια με το "εγω σου"
και δα σου κακοφενεται
που 'χω τον εαυτο σου

Στο δρομο με προσπερασες
λες κι ειμαστε δυο ξενοι
Ε!! τι παντερμη τη ζωη
τα πανω κατω φερνει

Γυρίζει λένε ο τροχός
γι'αυτο και δεν φοβούμαι
θα 'ρθει καιρός που θα με θες
 και δε θα σε θυμουμαι

Μέσα σε μπόρα να βρεθώ
και πληγωμένη να 'μαι
θ' αντέξω για δεν έμαθα
να γονατίζω χάμε..!!!

Ποτε μη δινεις προσοχη

στα καλλη του προσωπου

αυτο που πρεπει να ερευνας

ειναι η καρδια τ ανθρωπου

Δικαιωμα μου ναγαπω
οπου μαρεσει εμενα
και συμβουλες και αρμηνιες
δεν θελω απο κανενα

Δε παραιτουμαι ευκολα
οπλα δν παραδιδω
κι οποιος μ βγαλει μια κακη
χιλιες ανταποδιδω

Παψε καρδια μου να πονεις 

σα δε πονει για σενα
κι αδικα μην ξαναγυρνας
ποτε στα περασμενα

Φευγοντας ξερω πως για με
δε προκειτε να κλαψεις
μα σαν εμενα δε θα βρεις
οσο πολυ κι αν ψαξεις

Παραξενη ειναι η ζωη
και τουμπα μας τα φερνει
κι αυτα που δινει δυσκολα
ευκολα πισω περνει

Αφου δε θες να μου μιλεις
και να με ξερεις αλλο
φυγε μα καποτε θα πεις
λαθος πολυ μεγαλο!

Χανεις κερδιζεις στη ζωη
δεν εχει σημασια
το θεμα ειναι ν αγαπας
κατι που εχει αξια

Να τους μισήσω δεν μπορώ
όμως λυπουμαι πάντα
ανθρώπους που με μαχονται
 και δεν γατενε γιαντα

Με την καρδιά μου αγαπώ

 αυτούς...που με "μισούνε"

φαντάσου πόσο αγαπώ

 αυτούς που "μ αγαπούνε"....!

Δέκα χιλιάδες όμορφες
και να 'σαι εσύ στη μέση
λόγο τιμής το βλέμμα μου
απάνω σου θα πέσει

Πολλά θεριά επάλεψα
 μα εφίλεψα με ένα
απου το λένε μοναξιά
 αφού δεν έχω εσένα

Ένα βιβλίο είναι η ζωή
 κι όντε το ξεφυλλίζω
σ' όποια σελίδα κι αν σταθώ
 εικόνα σου αντικρίζω

Ώστε να ζεις, όπου κι αν πας
 θα είμαι σκιά σου
θα προσπαθείς μα θα 'ναι αργά
 να βγω απο τη καρδιά σου

Δώσε τσι Θέ μου όνειρο
και να με δει σε κρίση
κι αν μ' αγαπά αληθινά
 θα πρέπει να ξυπνήσει

Μες στου σεβντά τη φυλακή
είμαι φυλακισμένος
και με την πιο βαριά ποινή
 για 'σένα δικασμένος

Κακό δεν είναι να αγαπάς
 μα να 'γαπάς με πάθο
ςκι αν αγαπάς παράνομα
 αυτό δεν είναι λάθος

Σου παραδιδω τη καρδιά
 το μέλλον, τα όνειρά μου
αφού το πιο όμορφο σεβντά
 μαζί σου ζω κερά μου

Αφού το τέλος της ζωής
 κανείς δε το γνωρίζει
δε πρέπει να περνά στιγμή
 που να μη τη γλεντίζει

 Χωρίς νερό, χωρίς ψωμί
 και δίχως οξυγόνο
μπορώ και ζω μα να 'σαι εδώ
να σαι κοιτάζω μόνο

Αστέρι σε φωνάζουνε,
φεγγάρι είσαι για 'μένα
γιατί τα αστέρια είναι πολλά
 μα το φεγγάρι ενα

θυμάσαι οντε μου χάριζες
 μια μέρα την κάρδια σου
 και μου πες φύλαξε ντηνε
 μαζί με τη δικία σου

Tην πήρα και την φύλαξα
 με δάκρυα και με πόνο
και δεν μας εξεχώριζε
 όξω ο χάρος μόνο

Tώρα σκληρή και άπονη
 μου τη ζητάς οπίσω
 μα οι δυο καρδιές εγίναν μια
 και πως να τις χωρίσω

Φωτογραφία ασπρόμαυρη
θέλω μαζί να βγούμε
για να 'χω κάτι απ' τα παλιά
 στο μέλλον να θυμούμαι

Δε με πειράζει ο χωρισμός
 καημό 'χω πιο μεγάλο
πως το δικό μου όνειρο
 θα ζήσεις με έναν άλλο

Τα βάσανα του ερωτόκριτου
 και του Χριστού τα πάθη
σέρνω γιατί δεν πίστεψα
 ίντα θα πει αγάπη

Βαρέθηκα υπομονή
 να κάνω και να ελπίζω
 για πράγματα που απ' την αρχή
 το τέλος τους γνωρίζω

Να 'χε ο πόνος πρόσωπο
 τουλάχιστον να ξέρω 
 ποιός είναι αυτός που απο παιδί
 με κάνει και υποφέρω

Μαζί εξεκινήσαμε
 σε μια μεγάλη μπόρα
και 'δα μου λες κουράστηκα
 κι αμοναχός προχώρα

Eνα ταξίδι στο άγνωστο
 όλη η ζωή μου εμένα
 μια διαδρομή στο πουθενά
 να αναζητώ εσένα

Είναι χαρά σου να θωρείς
 τα μάτια μου να κλαίνε
 και να γελάς όταν το 'αχ'
 τα δυο μου χείλη λένε

Στον ύπνο μου σε έφερα
 για μια στιγμή μωρό μου
και ήτανε το ωραιότερο
 στον κόσμο όνειρό μου

Όλη η φύση να 'τανε χαρτί
 πάλι δε φτάνει
στα κάλλη σου δημιουργός
 περιγραφεί να κάνει

Κρυφό σχολειό ο έρωτας
 και γράφτηκα να μάθω
 μα 'δα που εξωσχόλισα
 καλά καλά να πάθω

Η μοναξιά πολλές φορές
 τη σκέψη ξεκουράζει
κι άλλες φορές που γίνετε
γκρεμός και σε τρομάζει

 Όσα ταξίδια με το νου
 κι αν έχω καμωμένα
 αρχή και τέλος έχουνε
 αγάπη μου εσένα...

Πες μου το εσύ πως μ'αγαπάς
 και 'γώ θα βρώ τον τρόπο
να την αδειάσω την καρδιά
 για να σου κάμω τόπο

Λάθη πολλά κι αν έκαμα
ως τώρα στη ζωή μου
το πιο μεγάλο ήτονε
που σ' άφηκα ψυχή μου

Μπορεί να σε αγάπησα
ίσως να σε ξεχάσω
Όμως δεν σε είχα και ποτέ
 να πω πως θα σε χάσω

Αν είχε η καρδιά μυαλό
ποτέ δε θα πονούσε
εκείνο που μας αγαπά
εκείνο θα 'γαπούσε

Άμα θα ήμουν άγγελος
 θα ήσουν τα φτερά μου
μα είμαι άνθρωπος στη γη
 και είσαι η καρδιά μου.

Πόσες βραδιές περάσανε
 με την ανάμνησή σου
να πλάθω εικόνες ψεύτικες
 πως βρίσκομαι μαζί σου

Δέκα χιλιάδες όμορφες
και να 'σαι εσύ στη μέση
λόγο τιμής το βλέμμα μου
απάνω σου θα πέσει.

Πολλά θεριά επάλεψα
μα εφίλεψα με ένα
απου το λένε μοναξιά
αφού δεν έχω εσένα

Ένα βιβλίο είναι η ζωή
κι όντε το ξεφυλλίζω
σ' όποια σελίδα κι αν σταθώ
εικόνα σου αντικρίζω

Ώστε να ζεις, όπου κι αν πας
θα είμαι σκιά σου
θα προσπαθείς μα θα 'ναι αργά
να βγω απο τη καρδιά σου

Πόσο πολύ μου έλειψες
 δεν θα το πω ανθρώπου
και ας με ρωτούν ποιός σου 'κλεψε
 το γέλιο του προσώπου

Παραμυθένιους έρωτες
 δεν έμαθα να κάνω
μα ίσως θα έπρεπε γιατί
 τσ' αληθινούς τσι χάνω

Μάθε με φως μου να ξεχνώ
 στο χθές μη με γυρίζεις
που και να σμίξουμε να πω
 πως κάτι μου θυμίζεις

Γίνε μαχαίρι δίκοπο
 και χτύπα την καρδιά μου,
όταν θα έρθει η στιγμή
 να φύγεις μακριά μου

Ποιός είναι αυτός που θα τη δει
 να μη την σχολιάσει
που προκαλεί εντύπωση
 από 'που κι αν περάσει

Γελάς γελώ πονείς πονώ
 κλαις και μαζί σου κλαίω
ρωτάς 'μαι ίντα θα πει χαρά
 και τ’ όνομα σου λέω

Άμα στερέψει η θάλασσα
 και η έρημος βλάστηση
τότε και 'γω θα σ 'αρνηθώ
 που θα 'χει αλλάξει η φύση

Εγώ 'μαι διαφορετικός
 απ' όλους ξεχωρίζω
γιατί τον πόνο μου χαρά
 κάνω και τον γλεντίζω

Στάσου περίμενε να 'ρθω
 μόνος μου πως θα ζήσω
που ότι κι αν είχα δέχτηκα
 όλα να στα χαρίσω

Αφού η καρδιά σου μ' αγαπά
 οπίσω μπλιο δεν κάνω
και με τον ίδιο το Θεό
 αν χρειαστεί τα βάνω

Εγώ δεν είμαι παλιατζής
 ούτε και μεταπράτης,
ούτε αγοράζω ούτε πουλώ
 τον πόνο μιας αγάπης

 Έκανα λάθή που μπορεί
 να κάνει ο καθένας
μα όπως σ' αγάπησα εγώ
 δε σ' αγαπά κανένας

Σα δε μπορώ τον πόνο μου
 να τονε νταγιαντίσω
φίλο μου πιστό τον έκανα
 για να τον συνηθίσω

Μια σκέψη απο τα παλιά
 είσαι και αυτό θα μείνεις
και λάθος που δεν πρόκειται
 ποτέ να ξαναγίνεις

Όνειρο αξεδήλιατο
 χαλάς στο άψε σβήσε
μπορεί να είσαι όμορφη
μα σταθερή δεν είσαι

Σκίσε το μπέτι μου στα δυο
 και την καρδιά μου βγάλε
να νιώσω απο τα χέρια σου
 το πιο όμορφο φινάλε!!!

Μοιάζω με το ναρκομανή
 που λιώνει μες τον πόνο
και η δόση του είναι να σε δω
 για ένα λεπτό και μόνο

Τίποτα δε με συγκινεί
όσο μια σκέψη μόνο
πως μια ματιά τσι ώστε να ζω
 σαν σκλάβος θα πλερώνω

Η ευτυχία στη ζωή
 στα χαμηλά πηγαίνει
και όσοι την ψάχνουν στα ψηλά
 είναι δυστυχισμένοι

Ακόμα και το μίσος σου
 είναι χαρά για 'μένα
γιατί απ' τα αισθήματα
 απασχολώ σου ένα!

Χωρίς να φταίω ενοχές
 με έκανες να νιώσω
και απάνω μου τα λάθη σου
 πήρα μη σε πληγώσω

Γυρνώ σελίδα στη ζωή
 και πρέπει να σ' αφήσω
ένα τσιγάρο ήσουνα
 που έπρεπε να σβήσω...!!!

Μου 'πανε δε περνάς καλά
 και με 'χει πιάσει θλίψη
κάποτε μες τα χέρια μου
 πράμα δε σου 'χε λείψει

Με 'να σου ναι παίρνω ζωή
 και με 'να σου όχι σβήνω
και με 'να σου χαμόγελο
 παίρνω χαρές και δίνω

Με ρώτησαν οι φίλοι
μου μακριά σου πως θα ζήσω
κι είπα πως ήσουν όνειρο
 και έπρεπε να ξυπνήσω

Τα μάτια σου είναι αφορμή
 να μπω μέσα στο χώμα
παρόλο που 'ναι καστανά
 συνηθισμένο χρώμα

Όποιον κι αν βάλεις στη καρδιά
 όποιον και αν αγαπήσεις
μακριά μου θα 'ναι δύσκολο
 αγάπη μου να ζήσεις

Δε με πειράζει πως αλλού
 έδωσες τη φιλιά σου
αυτός επήρε το κορμί
 μα 'γω 'χω τη καρδιά σου

Αν σβήσουνε τα όνειρα
 θα σβήσει και η ζωή μου
γιατί μ' αυτά κάθε βραδιά
 είσαι και 'συ μαζί μου

Να 'ξερες πως χρειάζομαι
 τώρα την αγκαλιά σου
τη μυρωδιά, το άγγιγμα
 τα χάδια τα δικά σου

Μην κλαις, μη πάσχεις, μη πονάς
μη λιώνεις, μη λυπάσαι
όλα θα είναι παρελθόν
 όταν κοντά μου θα 'σαι

Κοίτα πως με κατάντησε
 τσ' αγάπης το χατίρι,
εγώ μπεκρής και αυτή κρασί
 σε αλλουνού ποτήρι

 Με 'κανες και σ' αγάπησα
 και τώρα κάνεις πίσω
και έχεις και την απαίτηση
 αλάργο σου να ζήσω

Με 'κανες και σ' αγάπησα
 και τώρα μετανιώνεις,
ώσπου να ζεις το έγκλημα
 τσ' αγάπης θα πλερώνεις

Ακόμη δε σε φίλησα
και όμως το 'χω ζήσει,
κοντά σου δεν εσήμωσα
 μα σε 'χω αγαπήσει

Πανάθεμά με και να δω
 άλλο να τσ' ακουμπήσει,
τη τελευταία του πνοή
 στα χέρια μου θα αφήσει

Ήθελα και να κάτεχα
 σε απορία μπαίνω,
αν μ' αγαπά δε μ' αγαπά
 δεν το καταλαβαίνω

Μια ματιά σου κοπελιά
 τον ήλιο σκοτεινιάζει,
και αν είχε ο έρωτας μορφή
 έπρεπε να σου μοιάζει

Είναι σκληρό μα θα το πω
 πως θέλω να ποθάνω,
άμα σκεφτείς να μ' αρνηθείς
 ήντα θα ζω να κάνω

Τα χέρια μου τα σήκωσα
 και τώρα σκότωσέ με
δεν έχω άλλη δύναμη
μακριά σου να κρατιέμαι

Πες μου ένα λόγο στη ζωή
 που πρέπει εγώ να ζήσω
που μου 'πες άμα σ' αγαπώ
 πρέπει να σταματήσω

Δεν έχει νόημα η ζωή
 αν είσαι εσύ μακριά μου
λόγο τιμής κουράστηκα
να λείπει 'πο κοντά μου.

Στο όνειρο στη σκέψη
 μου στη λύπη τη χαρά μου
στη μοναξιά μου βρίσκεσαι
 όμως ποτέ κοντά μου

Δικάστηκα να σ' αγαπώ
 να λιώνω στον σεβντά σου
και 'συ για 'μένα να κρατάς
 κλειστή τη μοναξιά σου

Ποια αμαρτία έκανα
 και δίκασές με θεέ μου
να ζω και να μου την στερείς
 μεγαλοδύναμέ μου

Κρατάς τo στόμα σου κλειστό
 τα χείλη σφραγισμένα
γι' αυτό δεν έμαθα ποτέ
 τι ένιωσες για 'μένα

Εγώ δεν ζω είμαι νεκρός
 με ανοιχτά τα μάτια
και με καρδιά που έκανε
 το όχι σου κομμάτια

Διώξε με είναι τόσο απλό
 μη με κρατάς κοντά σου
είναι νεκρέ οι ώρες μου
 χωρίς την αγκαλιά σου

Στο ρεσιτάλ της μοναξιάς
 τον πρώτο ρόλο έχω
μην ρωτήσεις πως περνώ
 μονάχα 'γω κατέχω

Μπορεί να κάνω πως γελώ
 μπορεί και να γλεντίζω
μα 'γω κατέχω ήντα καημούς
 και πόνους κουλαντρίζω

Να σ' αγαπήσω πιο πολύ
 μπορώ μα δε το κάνω
γιατί συνήθως στη ζωή
 ότι αγαπώ το χάνω

Δε τηνε θέλω τη ζωή
 που ο Θεός χαρίζει ,
δώρο που πίσω παίρνεται
 για 'μένα δεν αξίζει

Το ξέρω είναι δύσκολο
 φως μου να αποκτήσω
 μα εύκολο να σ'αγαπώ
 όσο καιρό θα ζήσω

 Δίχως ελπίδα σ'αγαπώ
 ξέρω δεν σε κερδίζω
 να κάμω ομπρός δεν γίνεται
 μα και πίσω δεν γυρίζω

Κι αν μ'αγαπας, κι αν σ'αγαπω
δεν εχει μπλιο ουσια
Eσυ'σαι σ'αλλη αγκαλια
κ'εγω σ'ανυπαρξια

Υποσχεση μου εδωσες
για παντα εδω να μεινεις

στα ευκολα μου σταθηκες
στα δυσκολα μ'αφηνεις

Φορτιο βαρυ φορτωθηκες
καρδια που δεν τ’αντεχεις
και δα παρακαλας να βρεις
δυναμη που δεν εχεις

Aμα θα παιξεις μαχαιρια
να τηνε παιξεις ντρετη
οχι στην πλατη υπουλα
αντρικια και στον μπετη
 
Φλογα εσυ, κερι εγω
δως μου φωτια ν' αναψω
να λιωσω και στο πατωμα
το σ'αγαπω να γραψω

Σαν την πυξιδα σταθερα
θελω να μ' αγαπησεις
που διχνει παντα τον βορρα
οπως κι αν την γυρισεις

Στα χρωματα του δειλινου
βουτα ο νους την πενα
και ζωγραφιζει στο χαρτι
τση σκεψης μου εσενα

Δωρητης οργανων εγινα
μα εδωκα μονο ματια
για δεν μεταμοσχευονται
καρδιες που 'ναι κομματια

Το να πονεις και να το λες
αυτο δεν ειναι πονος
ο πονος ειναι να πονεις
και να το ξερεις μονος

Ρωτηξανε τη μοναξια 
παρεες για δεν κανει
κι εδειξε 'μενα κι' ειπενε 
ετουτος δω μου φτανει

Αν θες να δεις ποιαν αγαπω
ποιαν εχω στην καρδια μου
κοιταξε τον καθρευτη σου
και θα την δεις κερα μου

Αν εισαι λαθος αγαπω
το λαθος που 'χω κανει
γιατι μου δινει την χαρα
που το σωστο δεν φτανει

Δωσε μου την υπομονη
εκεινη που δεν εχω
να με χτυπα η μοιρα μου
και να της λεω αντεχω

Εφυγα δεν ξαναγυρνω
διπλα σου πια δεν με 'χεις
οτι στα χερια σου κρατας
μαθε να το προσεχεις

Σε θελω δεν τ'αρνηθηκα
μα κανεις πως δεν βλεπεις
και ζεις ζωη ευχαριστη
χωρις καρδια να εχεις

Μ' αρνηθηκες μα δε μπορω
καταρα να σου δωσω
γιατι στο κοσμο οτι αγαπω
δε θελω να σκοτωσω

Λενε πολλοι τα δακρυα
πως δε παρηγορουνε
ομως γιατι τα βγανουνε
καρδιες απου πονουνε

Αδικο πραγμα και κακο
καταστροφη μεγαλη
σαν αγαπουντε δυο καρδιες
να τις χωριζουν αλλοι

Αν με θωρεις καμια φορα
και κλαιω στ' ονειρο σου
κλαιω γιατι με πληγωσε
σκληρα ο χωρισμος σου

Το να πονεις και να το λες
αυτο δεν ειναι πονος
αξια εχει να πονεις
και να το ξερεις μονος

Μεσα στο γελιο πολεμω
το πονο μου να θαψω
κι οταν με βλεπεις και γελω
γελω για να μην κλαψω

Με της αγαπης τη φωτια
οποιος καει δε γιαινει
κι αν γιανει και καμια φορα
αποκαϊδι μενει

Οταν στα ματια με κοιτας
δε ξερω ηντα παθαινω
θελω να πω πως σ αγαπω
κι ομως δειλα σωπαινω

Παντα με φτανει ο ερωτας
οσο πολυ κι αν τρεχω
γιατι ειναι εκεινος φτερωτος
κι εγω φτερα δεν εχω

Οτι ποθησω χανεται
κι οτι αγαπω πεθαινει
κι οτι λατρευω στη ζωη
η μοιρα μου το παιρνει

Σαν ναυαγος στη θαλασσα
σε κυμματα αφρισμενα
σα βαρκα με χωρις κουπια
μοιαζω χωρις εσενα

Πρωτου γενεις ναυαγιο
ψαξε να βρεις λιμανι
που η τρικυμια κι ο βοριας
ποτε να μη το πιανει

Το χρονο τον οφετινο
φονια θα τονε γραψω
γιατι δε περασε στιγμη
να μην αναστεναξω

Γιατρος στης αγαπης τις πληγες
λενε πως ειναι ο χρονος
μα εμενα ο χρονος και καιρους
με τρωει ο ιδιος πονος

Οσα κομματια εχει η καρδια
εγω τα 'χω χαρισει
μα της καρδιας μου την καρδια
για σενα εχω αφησει

Ολες οι ομορφες στιγμες
που 'χομε περασμενες
ειναι στου νου μου τ αργαλιο
σαν το κισσο πλεγμενες

Πολλες φορες η σκεψη μου
φευγει και τριγυριζει
κι αμα σε βρει με ποξεχνα
κι οπισω δε γυριζει

Αν αγναντευεις καταχνια
μην πεις μπορα ξεσπαει
περιμενε το συννεφο
ισως για αλλου τραβαει

Οποιος πονει δε χαιρεται
με τις χαρες των αλλων
αντιθετα αισθανεται
το πονο πιο μεγαλο

Λενε πως η καρδια
πραγμα απαραιτητο 'ναι
μα τωρα που στη χαρισα
το σωμα περιτο 'ναι!

Ομορφη εισαι κοπελια
μα για την ομορφια σου μη θες
του κοσμου τις καρδιες
σκλαβες για τη δικια σου...

Μάτια μου μάτια μάτια μου
των αματιών μου μάτια
τα μάτια μου δεν είδανε
σαν τα δικά σου μάτια

Θα σ αγαπώ αγάπη μου
θα σ αγαπώ αιώνια
γιατί σε πρωτογνώρισα
στα σχολικά μου χρόνια

Δε μ αγαπάς αληθινά
βλέπω το μες τα μάτια
που είναι ο καθρέπτης  της καρδίας
και γίνομαι κομμάτια

Δεν είναι τέχνη ν αγαπάς
αλλά να σ αγαπούνε
να κάνεις αλλονών καρδιές
για σένα να χτυπούνε

Πιο εύκολο μου φαίνεται
την θάλασσα ν αδειάσω
να την πετάξω στη στεριά
παρά να σε ξεχάσω

Δοκίμασα να σ αρνηθώ
και ν αγαπήσω άλλο
μα δεν εδέχτηκε η καρδία
υπογραφή να βάλω

Παραπονάτε μου η καρδία
μα ηντα μπορώ να κάνω
αφού δεν έχω τόπο άλλου
το πόνο μου να βάνω

Η πονεμενη μου καρδια
βαρεθηκε να κλαιει
δεν ειναι τουτη 'ναι ζωη
καθημερινως μου λεει

Λέω τσι κάνε υπομονή
κι όλα στο κόσμο αλλάζουν
και τα θολότερα νερά
κι αυτά κατασταλάζουν

Πολύ καιρό με τη καρδία
βρίσκομαι στα μαχαίρια
γιατί επιμένει να βρεθεί
ξανά στα δυο σου χέρια

 Μόνο εκείνος που αγαπά
μπορεί να το πιστέψει
πως της αγάπης ο καημός
τη σταματά τη σκέψη

Δε σου ζητώ να μ αγαπάς
η αγάπη δε ζητιέται
μέσα στα φύλλα της καρδίας
μονάχη της γεννιέται

Όσες φορές τα κύματα
στην αμμουδιά χτυπούνε
τόσες φορές ρωτώ κι εγώ
που είσαι να μου πουνε

Σιγά σιγά κλαδί κλαδί
έκτισα τα όνειρα μου
και είμαι υπερήφανος
για το κατόρθωμα μου..!!(Δ.Π)

Ειμαι καλα κι αδιαφορω
σ' αλλη αγκαλια πως εισαι
δειχνεις πως με ξεπερασες
μα ξερω προσποιησε

Φωτια μεγαλη πυρκαγια
σκορπα καθε ματια σου
και μες τη φλογα καιγετε
οποιος βρεθει κοντα σου

Θα ηθελα για μια στιγμη
ότι εισαι εσυ να γινω
να δω το τι αισθανεσαι
όταν για σενα σβηνω

Ζωη με διχως νοημα
είναι η ζωη που κανω
γιατι στο κοσμο ότι αγαπω
παντοτινα το χανω

Λενε πως κανω εμποριο
τα αγαπης μου το πονο
μα αν γελω η αν πονω
εγω το ξερω μονο

Η πρωτη αγαπη παντοτε
θαβεται και χτυπιεται
μα εχει ένα προνομιο
ποτε να μην ξεχνιεται

Κομματιασε μου τη καρδια
μα πρωτα συλλογισου
κάθε κομματι της καρδιας
είναι καρδια δικη σου

Με περασαρικα πουλια
ποτε φωλια μη κανεις
γιατι περνουν και φευγουνε
και στη στιγμη τα χανεις

Ως σ’ αγαπω δε σ αγαπα
η μανα που σε γεννα
γιατι εχει κι αλλους ν αγαπα
μα εγω μοναχα εσενα

Εξηντα χτυπους το λεπτο
κάθε καρδια χτυπαει
μα η δικη μου οντε σε δει
στους εξακοσους παει

Αναθεμα σε χωρισμε
που δε σε πιανει νομος
κι αναμεσα σε δυο καρδιες
γινεσαι δολοφονος

Μπορεί να πέσω χαμηλά
μπορεί και να πονέσω
όμως ποτέ δε θα με δεις
να σε παρακαλέσω

Μπόρες υπάρχουνε πολλές
μα η πιο μεγάλη μπόρα
την πέρασα και ήτανε
του χωρισμού η ώρα

Αν είναι η αγάπη έγκλημα
έχω εγκληματήσει
μελαχρινή μου κοπελιά
που σ’ έχω αγαπήσει

Θα τα φιλώ τα χείλη σου
κι ας με κατηγορούνε
κι αδιαφορώ για μας τους 2
ότι κακό κι αν πουνε

Λουλούδι ομορφότερο
λένε πως είναι ο κρίνος
μα στη δική σου ομορφιά
ξεραίνεται κι εκείνος

Αυγή κι ηλιοβασίλεμα
λένε ομορφιές του κόσμου
φαίνεται δεν έχουν δει
τα 2 σου μάτια φως μου

Και ο θεός άμα σε δει
πετά από τη χαρά του
γιατί είσαι ένα από τα 7
στο κόσμο θαύματά του

Πόσο μωρό μου σ αγαπώ
κι ένας στραβός το βλέπει
κι εσύ μου λες δεν γίνεται
δεν κάνει και δεν πρέπει

Το σ αγαπώ δεν πίστευα
πως θα το συλλαβίσω
για να το πω χρειάστηκε
εσένα να γνωρίσω

 Το ν αγαπάς παράνομα
φως μου δεν είναι λάθος
λάθος είναι ν αγαπάς
τον άλλο δίχως πάθος

Μες  στη καρδιά μου σε έβαλα
στη πιο ωραία θέση
που ώστε να ζω άλλη καμιά
να μπει δε θα μπορέσει

Έφυγες μα δεν έφυγα
πρόδωσες μα θα μείνω
κι όταν αγάπη χρειαστείς
ζήτα μου να σου δίνω

Αγάπα με να σ αγαπώ
θελε με να σε θέλω
γιατί θα ‘ρθει μιαν εποχή
να θες και να μη θέλω

Ανθρωπε μαθε ν αγαπας
κι αυτό που σε πληγωνει
γιατι σου δινει δυναμη
ότι δε σε σκοτωνει

Στασου και κοιτα τη ζωη
διπλα σου  προσπερναει
και κάθε μερα χανεται
κι οπισω δεν γυρναει

Ειμαι καλα κι αδιαφορω
σ άλλη αγκαλια πως εισαι
δειχνεις με ξεπερασες
μα ξερω προσποιησε

Οι ευκαιριες στη ζωη
είναι συγκεκριμενες
κι αν δεν τις εποφεληθεις
φευγουν παν χαμενες

Κανεις δεν είναι πιο ψηλα
στο κοσμο από κανενα
γιατι το μποϊ της καρδιας
είναι για ολους ένα

Για όλα αυτά που μου ‘κανες
εγω δε σ’ εκδικουμαι
που σου ‘δωσα τα παντα μου
μονο γι αυτό λυπουμαι

Εχω καρδια που αγαπα
ευκολα τους ανθρωπους
μα εκεινοι με πληγωνουνε
παντα με χιλιους τροπους

Δως μου τση αγαπης τα φτερα
στα υψη να σε βγαλω
να δεις πως είναι να αγαπας
πραγματικα τον άλλο…

Ότι αγαπουσα το ‘σβησα
το παρελθον κουραζει
όταν το μελλον με χαρες
κοντα σου πλησιαζει

 Η ομορφια είναι χαρισμα
να το ‘χουν οι ανθρωποι
μ’ αμα δεν το ‘χει η ψυχη
καμμενοι μοιαζουν τοποι...

Φαίνετε πως  ήσουν αγέννητη
τα χρόνια εκείνα φως μου
γι αυτό κ είναι 7 κ όχι 8
τα θαύματα του κόσμου

Αν κάπου κάποιος κάποτε
το σ αγαπώ σου γράψει
πες του ο προηγούμενος
μου το ‘χε κάνει πράξη

Δεν κλαίω  δεν μελαγχολώ
άλλαξα είναι αλήθεια
κι αν κάπου κάπου σε ζητώ
το κάνω από συνήθεια

Όλοι μου λεν είσαι καλός
φίλε κι αδελφέ  μου
αλλα καλό δε γνώρισα
απ άνθρωπο ποτέ μου

Όπου αγάπη έδωσα
με πλήρωσαν με μίσος
μάλλον στην άλλη τη ζωή
θα δω αγάπη ίσως

Ανάθεμά τη για καρδιά
στους σκύλους θα τη δώσω
από τη καλοσύνη της
για πάντα να γλυτώσω

Για να ζητάς να σ αγαπούν
καρδιά θέλει στο στήθος
μα τ άψυχα αντικείμενα
δεν έχουνε συνήθως

Λόγια πολλά μη λες ποτέ
αν πρώτα δε τα νιώσεις
οι πράξεις είναι που μετρούν
κ όχι οι δηλώσεις

Αγάπη δίνω από καρδιάς
σ ανθρώπους που γνωρίζω
μ’ αχαριστία η πλερωμή
κι ένα γιατί;;; ψελλίζω…

 Ποτέ δε βρίσκεις  2 καρδιές
να ‘χουν την ίδια αξία
πάντα η καλή για τη κακή
θα γίνεται θυσία

Οταν σε βλεπω να γελας

και ξερω οτι 'μαι αιτια

δεκα καρδιες σε μια στιγμη

μπορουν να γινουν μια...!!! (Μ.Λ)

Στον ουρανο αναζητω

αγγελους να σου μοιαζουν

μα ματια σαν κι εσενανε

αλλου δεν τα μοιραζουν...!!! (Μ.Λ)

Ο νομος της βαρυτητας

ποτε δεν εχει σφαλει

οτι θ' ανεβει στα ψηλα

χαμε θα πεσει παλι....

Αν με ρωτησουν του Χριστου

πιστευω ή εσενα

λεω πως ειμαι αντιχριστος

για ενα δικο σου βλεμα...

Τωρα καταλαβα γιατι

συνεχεια με κρινεις

γιατι 'μαι αυτο που θα 'θελες

μα δε τολμας να γινεις

Οταν καρδια μου τον σκεφτεις

να μην παραπονασαι

γιατι αξιζεις πιο πολλα

αυτο να το θυμασαι!

Ειναι στιγμες που της καρδιας

ο χτυπος μου αλλαζει

οταν τα ματια μου θα δουν

κατι που να σου μοιαζει...

Δε σου μιλω για τα αισθηματα

απου δεν εχεις νιωσει

τι κρυβω μεσα στη καρδια

και τι με εχει πληγωσει

Μοναχα ενα θα σου πω

σ' αγαπω με παθος

κι ας ξερω πως επροκειτε

για ενα ακομη λαθος