Ανθρωπε μαθε ν αγαπας
κι αυτό που σε πληγωνει
γιατι σου δινει δυναμη
ότι δε σε σκοτωνει

Στασου και κοιτα τη ζωη
διπλα σου  προσπερναει
και κάθε μερα χανεται
κι οπισω δεν γυρναει

Ειμαι καλα κι αδιαφορω
σ άλλη αγκαλια πως εισαι
δειχνεις με ξεπερασες
μα ξερω προσποιησε

Οι ευκαιριες στη ζωη
είναι συγκεκριμενες
κι αν δεν τις εποφεληθεις
φευγουν παν χαμενες

Κανεις δεν είναι πιο ψηλα
στο κοσμο από κανενα
γιατι το μποϊ της καρδιας
είναι για ολους ένα

Για όλα αυτά που μου ‘κανες
εγω δε σ’ εκδικουμαι
που σου ‘δωσα τα παντα μου
μονο γι αυτό λυπουμαι

Εχω καρδια που αγαπα
ευκολα τους ανθρωπους
μα εκεινοι με πληγωνουνε
παντα με χιλιους τροπους

Δως μου τση αγαπης τα φτερα
στα υψη να σε βγαλω
να δεις πως είναι να αγαπας
πραγματικα τον άλλο…

Ότι αγαπουσα το ‘σβησα
το παρελθον κουραζει
όταν το μελλον με χαρες
κοντα σου πλησιαζει

 Η ομορφια είναι χαρισμα
να το ‘χουν οι ανθρωποι
μ’ αμα δεν το ‘χει η ψυχη
καμμενοι μοιαζουν τοποι...